Op 25 en 26 oktober waren Tsead Bruinja, muzikant Zea en fotografe Rosa van Ederen met gastdichter Hélène Gelèns op bezoek bij Woonzorgcentrum Haersmahiem in Buitenpost. Zij maakten persoonlijke portretten met en voor de dames De Jong, Van der Veen-Bottema en Elsenga en voor de heer Dotinga.
Tsead over het bezoek aan Haersmahiem: “Naast de oranjekoek stond ons nog een verrassing te wachten bij de koffie in Buitenpost; een van de bewoners met wie we gingen werken was namelijk de bekende Friese dichter Jan Dotinga. Die hoefden we niet meer aan het schrijven te zetten. In zijn boekenkast stond een flinke rij gepubliceerd werk waar hij tijdens de presentatie ruim uit voordroeg. Een andere verrassing was de schilderworkshop waaraan twee andere bewoners diezelfde ochtend deel moesten nemen. Geduldig schoven Arnold en ik aan als publiek. De aantekeningen die ik maakte van de tekenopdrachten kwamen later bij het schrijven voor mevrouw De Jong nog goed van pas. In de fotoserie van Rosa stond mevrouw Elsenga centraal. Zij wilde graag naar het graf van haar man en hun jonggestorven kindje. Op dat graf is sinds kort een nieuwe steen geplaatst die veel makkelijker is in het onderhoud, ook een onderdeel van het leven. En wat niet onvermeld mag blijven is de bijnaam van mevrouw Neeltje van der Veen-Bottema. Haar dochter vertelde bij de presentatie dat Neeltje in haar dorp ook wel ‘dakhaas’ werd genoemd. Die bijnaam kreeg ze omdat ze er als meisje op een vroege wintermorgen in het geniep vandoor was gegaan met een vriendin, om in het barre weer de Elfstedentocht te schaatsen. Nog altijd loopt mevrouw Van der Veen-Bottema als een kievit.”
Beluister het lied ‘Safolle dingen dêr’t de doarkes fan iepen kinne’ dat Zea schreef en componeerde over bewoonster Neeltje van der Veen-Bottema:
Bekijk een selectie van de foto’s die Rosa van de workshops (door Tsead, Zea en Hélène met bewoners) en de eindpresentatie maakte:
Lees de gedichten die Tsead en Hélène schreven over de bewoners:
Bekijk een deel van de foto’s die Rosa maakte als portret van mevrouw Elsenga:
Rosa: “Als de boten op het droge in wintertijd, ondersteund door schragen om staande te blijven, neemt mevrouw Elsenga ons mee door de herinneringen van haar leven in haar geliefde Warten. Herinneringen aan geluk en verdriet die ze deelde met haar man. Hij was visser en graag op het water, met name als het slecht weer was.”